پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر فعالیت های فوق برنامه برگرایش به تفکر انتقادی و مهارت های حل مسئله دانشجویان با روش توصیفی(علی-مقایسه ای) انجام گرفت. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانشجویان دانشگاه اراک در دانشکده های علوم انسانی، فنی مهندسی، علوم پایه و کشاورزی به تعداد 7200 نفر در نیمسال تحصیلی 95-94 بود .با مراجعه به سوابق دانشجویان تعداد 100 نفر از دانشجویانی که دارای فعالیت مستمر فعالیت فوق برنامه بودند به صورت خوشه ای طبقه ای انتخاب شدند و بر این مبنا گروه مقایسه، دانشجویانی که فاقد فعالیت فوق برنامه بودند نیز به همان روش انتخاب شدند. در این مطالعه جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه گرایش به تفکر انتقادی هرمنس که شامل سه زیر مقیاس خلاقیت،بالیدگی و تعهدو پرسشنامه حل مسئله هپنر که شامل سه زیر مقیاس اعتماد به حل مسائل،سبک گرایش- اجتناب و کنترل شخصی بوداستفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین گرایش به تفکر انتقادی و مهارتهای حل مسئله دانشجویانی که دارای فعالیتهای فوق برنامه هستند و دانشجویانی که فاقد این فعالیتها هستند اختلاف معناداری وجود دارد. در واقع فعالیت های فوق برنامه منجر به افزایش گرایش به تفکر انتقادی و مهارت های حل مسئله دانشجویان می شود. فعالیت های فوق برنامه از طریق مشارکت دادن دانشجویان در انجام فعالیت های مختلف افراد را وارد اجتماع میکند و بواسطه مواجه کردن آنها با مسائل و مشکلات مختلف در عرصه های مختلف منجر به افزایش توانایی حل مسئله و تقویت تفکرانتقادی آنها می شود. بنابراین پیشنهاد می شود در مراکز آموزشی شرایطی را فراهم آورد که دانشجویان به سمت انجام فعالیتهای فوق برنامه سوق پیدا کنند.
