سلولهای بنیادی مزانشیم مغز استخوان (BMSCs)، سلول‌هایی غیرتخصصی باقابلیت تقسیم و تمایز هستند. این سلولها پیش ساز سلولهای استئوبلاست یا سلولهای مسئول تولید ماتریک مغز استخوان هستند. با توجه به استفاده از دی اتیل هگزیل فتالات (DEHP) در محصولات پلاستیک، انسان از طریق غذا، آب و تماس با انواع محصولات پلاستیکی در پزشکی در معرض این ماده شیمیایی قرار می‌گیرند. با توجه به ارتباط BMSCs با خون محیطی، امکان آلودگی مغز استخوان به DEHP وجود داشته و با توجه به القاء استرس اکسیداتیو تویط این آلاینده زیست محیطی توان خود نوزائی سلولهای بنیادی مزانشیمی تحت تأثیر DEHP قرار میگیرد، لذا جمعیت سلولهای استئوبلاست کاهش مییابد. کاتچین هیدرات دارای خاصیت آنتی‌اکسیدانی، میتواند در برابر آسیب‌های اکسیداتیو ناشی از ROS این سلولها را محافظت نماید. روش کار: BMSCs تا پاساژ3 کشت و به مدت 96 ساعت با غلظتهای مختلف DEHP و کاتچین هیدرات تیمار و خودنوزائی و توانائی تکثیر این سلولها بررسی شدند. سپس با استفاه از غلظتهای 100 و 500 میکرومولار DEHP و 25/0 میکرومولار کاتچین هیدرات به عنوان غلظتهای منتخب، میزان پروتئین سلولها ، فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی (CAT، SOD)، میزان پر اکسیداسیون لیپید با سنجش میزان MDA و توانایی آنتی‌اکسیدان کل به روش FRAP اندازه‌گیری شد. نتایج: داده ها نشان داد که DEHP باعث کاهش توانایی زیستی و تکثیری BMSCs، از طرفی و کاهش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی از طرف دیگر شد. ضمنا این آلاینده زیست محیطی با افزایش معنی دار میزان MDA با عث افزایش اکسیداسیون لیپید و کاهش میزان آنتی اکسیدان کل سلول شد. غلظتهای کم کاتچین هیدرات (063/0 تا 25/0 میکرومولار) هیچگونه اثر نامطلوبی بر توان زییستی سلولها نداشته بلکه غلظت 25/0 میکرومولار اسیدگالیک بیشترین اثر معنی دار افزایشی را بر توان تکثیری سلولها نشان داد. همچینن نتایج این تحقیق نشان داد که اسید گالیک دارای اثر آنتی اکسیدانی بوده و فعالیت آنزیهای آنتی اکسیدان و توان آنتی اکیسدانی کل سلولها را افزایش داد. از طرفی در تیمار همزمان، اسید گالیک توانست اثر سمی DEHP را مرتفع نماید ولی این جبران نتوانست اثر نامطلوب DEHP را کاملا در مقایسه با گروه کنترل بهبود بخشد. نتیجه‌گیری: تیمار 96 ساعت اسید گالیک نتوانست اثر سمی DEHP را کاملا برطرف نماید، پیشنهاد میشود تیمار با گالیک اسید طولانی مدت در نظر گرفته شود.
