محمد حسین آبنوسی

مقدمه و هدف: دی 2-اتیل هگزیل فتالات به عنوان یک آلاینده ی زیست محیطی در محصولات صنعتی متعددی استفاده می شود که استفاده از آنها می تواند برای بشریت مضر باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر سمیت دی 2-اتیل هگزیل فتالات بر سلولهای بنیادی مزانشیم مغز استخوان رت می باشد. حاوی 11 DMEM تحت شرایط استریل استخراج و در محیط کشت MSCs مواد و روشها: در این مطالعه تجربی و پنی سیلین/ استرپتومایسین تا سه پاساژ کشت و سپس با غلظت های مختلف دی 2-اتیل هگزیل فتالات FBS درصد 24 و 44 ساعت تیمار شد. ، 2100 میکرو مولار( در زمانهای 12 ،2000 ،1100 ،1000 ،100 ،100 ،10 ،10 ،1 ،0/1(100 و 1100 میلی مولار جهت ، توانایی زیستی با روش تریپان بلو بررسی و در نهایت زمان 44 ساعت و دوزهای 100 ادامه ی مطالعه انتخاب شد. مورفولوژی سلول ها با رنگ آمیزی هوخست و آکریدین اورانژ و توانایی تکثیر نیز با تست های یک طرف آنالیز شد. ANOVA مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از PDN و CFA نتایج: بررسی دادهها نشان داد دوز 100 میکرومولار در هیچ یک از زمانها تغییر معنی دار بر توانائی حیات نداشته است. کاهش معنی دار توانایی حیات در مدت زمان 44 ساعت نسبت به گروه کنترل از دوز 100 میکرو مولار مشاهده و تیمار سلولها با دوز 1100 بعد از 44 ساعت باعث کاهش 10 درصدی سلولها شد. تیمار سلولها با دوزهای انتخاب شده در مدت زمان 44 ساعت باعث تغییرات مرفولوژیک کوچک شدن هسته از طرفی شامل چروکیدگی سیتوپلاسم شد. توانایی کلنی زایی و دوبرابر شدگی جمعیت سلول نیز بصورت معنی دار و وابسته به دوز کاهش یافت. استفاده این ترکیب شیمیائی باعث اثرات نامطلوبی بر سلوهای بنیادی می گردد. نتیجه گیری: دی 2-اتیل هگزیل فتالات به صورت وابسته به دوز و زمان باعث کاهش توانایی حیات، تغییر مورفولوژی، توانایی کلنی زایی و دو برابر شدگی جمعیت سلول های بنیادی مزانشیم مغز استخوان رت شد