در حوضه آبریز زاینده رود در مرکز ایران سامانه های آبیاری سطحی عملکرد ضعیفی دارند و عمق آب آبیاری در هر آبیاری بیشتر از 200 میلی متر در هر آبیاری و راندمان کاربرد کمتر از 50 درصد است. در این تحقیق، پتانسیل بهبود عملکرد آبیاری سطحی از طریق بهینه سازی مدیریت جریان، ابعاد جویچه، نوار و کرت و با استفاده از مدل شبیه سازی win SRFR3.1 در سطح حوضه زاینده رود برآورد شد. بر این اساس، اطلاعات مورد نیاز برای شبیه سازی و ارزیابی عملکرد آبیاری سطحی شامل موقعیت جغرافیایی ، الگوی کشت، مشخصات مزرعه، پارامترهای مدیریت جریان، نوع منبع آبیاری و راندمان کاربرد برای هر کدام از محصولات زراعی آبی طی بازه زمانی 99-1395 در مزارع سطح حوضه آبریز زاینده رود جمع آوری شد. نتایج بیانگر آن بود که سامانه های آبیاری سطحی پتانسیل رسیدن به راندمان بالای 80% را دارند. همچنین سالانه با بهبود مدیریت جریان و ابعاد مزرعه در سامانه های آبیاری سطحی در سطح حوضه زاینده رود می توان حدود 362/2 میلیون متر مکعب در مصرف آب در بخش کشاورزی در سطح حوضه را کاهش داد و در مصرف آب صرفه جویی نمود.
