مطالعه تاریخ اندیشه سیاسی می تواند به توسعه و تقویت استدلال و قدرت نقادی ما کمک کند؛ می تواند به اندیشه های ما درباره سیاست و امر سیاسی روشنایی ببخشد. در رویکرد سقراطی، اهمیت اندیشه ها در آن است که می تواند افق نگاه ما به اطرافیانمان را وسعت ببخشد. تعجبی ندارد وقتی ملاحظه می کنیم چگونه در دل هزاره جدید و انبوه عوامل ناشی از کثرت جراید و انواع رسانه ها، باز ما در برخورد با معضلات عصر به پرسش های ماندگار فلسفه سیاسی مثل چیستی سیاست و ماهیت فرمانروایی خوب، احساس نیاز می کنیم. با این همه، متفکران بزرگ علیرغم طرح چنین سوال ها و پاسخ های ماندگار، همچون سقراط تلاش کرده اند برای مسائل و معضلات انسانی راه حل نهایی ارایه نکنند. سقراط به این راضی نبود که ببیند ما چگونه دچار تشکیک می شویم یا از باورهای جزمی دست می شوییم؛ او به اهمیت پرسشگری و نقش آن در زندگی روزمره دعوت می کرد. نوید او فرزانگی، کنجکاوی و صداقت است نه خرسندی، رضایت از خویش یا بهروزی. طبق این ملاحظه، تامل در کارزار تاریخ اندیشه ها و واکاوی تلاش طاقت فرسای متفکران بزرگ، می تواند به ما در ساختن و پرداختن آرا و دیدگاه های بدیل و متفاوتی یاری دهد که در غیر اینصورت چه بسا با غفلت از این مطالعه به خاطرمان خطور نمی کرد. آرا سیاسی و نظرات متفکران ذیل در این کتاب مورد بررسی قرار گرفت: افلاطون، ارسطو، سیسرون، آگوستین، اوکامی، لوتر، کالون، بُدن، هابز، لاک، روسو، مونتسکیو، هیوم، کانت، برک، هگل، مارکس، کنت، دوتوکویل، نیچه، کروپوتکین، وبر، گرامشی، مارکوزه، برلین، آرنت و فوکو.
