این پایان نامه متمرکز بر ساخت نانوذرات مگنتیت پوشش داده شده با دکستران به منظور کاربرد در روش درمانی هایپرترمیای مغناطیسی است. افزایش زیست سازگاری و پایداری نانوذرات مگنتیت در شرایط پی اچ فیزیولوژیک و همچنین، بهینه سازی بازدهی گرمایی آنها در میدان مغناطیسی رادیوفرکانسی از مهمترین اهداف انجام این پژوهش است. به این منظور، نانوذرات مگنتیت پوشش داده شده با دکستران با اندازه هایی در گستره 3-19 نانومتر به روش های هم رسوبی تک مرحله ای، شبه دو مرحله ای و تک مرحله ای همراه شده با روش هیدروترمال ساخته شدند. اثر اندازه نانوذرات، گرانروی سیال حامل نانوذرات و همچنین، شدت و فرکانس میدان مغناطیسی اعمالی بر بازدهی گرمایی نانوذرات مورد بررسی قرار گرفت. بررسی های ساختاری با استفاده از آنالیز XRD، و همچنین نتایج حاصل از آنالیزهای TEM و FTIR، تشکیل فاز خالص مگنتیت و پوشش دهی نانوذرات با دکستران را تائید کردند. نتایج حاصل از آنالیز TG نشان دادند که درصد پوشش دهی نانوذرات با دکستران وابسته به روش ساخت و پوشش دهی آنها است و با افزایش جرم مولکولی دکستران افزایش می یابد. نتایج حاصل از آنالیز DLS و همچنین، مشاهدات ظاهری سیال های مغناطیسی، پایداری عالی نانوذرات پوشش داده شده با دکستران در شرایط پی اچ فیزیولوژیک را تائید کردند. بررسی های زیست سازگاری با استفاده از آنالیز MTT بر روی سلولهای فیبروبلاست موش (رده سلولی L929) نشان دادند که پوشش دهی نانوذرات مگنتیت با دکستران به طور قابل ملاحظه ای سمیت آنها را کاهش می دهد. بررسی های مغناطیسی با استفاده از آنالیز VSM نشان دادند که، اگرچه اندازه نانوذرات مغناطیسی نقش مهمی در تعیین نوع رفتار مغناطیسی (ابرپارامغناطیس یا فری مغناطیس) و مقادیر پارامترهای مغناطیسی مربوط به حلقه هیسترزیس (وادارندگی، مغناطش اشباع و مغناطش پسماند) آنها در میدان مغناطیسی دارد، اما روش ساخت نانوذرات مغناطیسی نیز این ویژگی ها را تحت تأثیر قرار می دهد. در نانوذرات ساخته شده به روش هم رسوبی تک مرحله ای همراه شده با روش هیدروترمال، رفتار فری مغناطیس در نانوذرات با اندازه های بزرگتر از 5 نانومتر دیده می شود. کاهش اندازه بحرانی رفتار ابرپارامغناطیس در این نانوذرات سبب افزایش بازدهی گرمایی آنها در مقایسه با همتاهای ساخته شده به روش های تک مرحله ای و شبه دو مرحله ای (با اندازه مشابه) م
