مخمر ساکارومایسس سرویسیا یکی از متداول ترین زیست یارها بوده که در تغذیه نشخوارکنندگان مورد استفاده قرار میگیرد. هدف از این پژوهش، مطالعه اثرات مکمل مخمر ﺳﺎﻛﺎﺭﻭﻣﺎﻳﺴﺲ ﺳﺮﻭﺳﻴﺴﻪ بر فراسنجه‌های تخمیر در جیره های کاملا مخلوط در شرایط برون تنی بود. بر این اساس، اثر 4 سطح مخمر، صفر، 4، 8 و 12 میلی گرم در گرم مکمل مخمر ﺳﺎﻛﺎﺭﻭﻣﺎﻳﺴﺲ ﺳﺮﻭﺳﻴﺴ ا در دو نوع متفاوت از جیره‌ی کاملا مخلوط حاوی 60 و 70 درصد کنسانتره، بر کینتیک و فراسنجه‌های تولید گاز و فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای شامل pH، نیتروژن آمونیاکی، غلظت و الگوی اسیدهای چرب فرار و میزان گوارش‌پذیری حقیقی ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی.، مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه بر این تأثیر افزودن مخمر بر جمعیت پروتوزوآ، قارچ های بی هوازی و میکروارگانیسمهای تجزیه کننده الیاف در شرایط برون‌تنی با استفاده از تکنیک‌های مولکولی مورد ارزیابی قرار گرفت. در این آزمایش از سه رأس گوساله بالغ هلشتاین مجهز به فیستولای شکمبه‌ای برای تهیه مایع شکمبه استفاده شد. افزودن سطوح مختلف مکمل مخمری سبب افزایش میزان گاز تولیدی و اسیدهای چرب فرار با افزایش مدت زمان انکوباسیون در جیره های آزمایشی شد. نتایج این مطالعه نشان داد افزودن زیست یار مخمری در جیره های کاملا مخلوط سبب افزایش پایداری بیشتر محیط شکمبه و درنهایت افزایش میزان گاز بالقوه تولیدی از بخش نامحلول، کاهش نرخ تولید گاز و کاهش فاز تاخیر قبل از شروع فرایند تخمیر شد. زیست‌یار مخمری با پایدارتر کردن محیط بی هوازی‌های در شکمبه، کاهش غلظت لاکتات و کاهش میزان لیپوپلی ساکاریدهای تولیدی در محیط شکمبه و تحریک رشد و فعالیت پروتوزوآ و میکروارگانیسمهای تجزیه کننده الیاف، سبب بهبود گوارش‌پذیری الیاف شد.
