هنگامی که پزشک به معالجه یک بیمار می پردازد، او باید تمامی روش های لازم و معقول موجود را که منطبق بر داده های روز پزشکی مدرن هستند به اجرا درآورد. در صورتی که وی اینگونه عمل نکند و به این علت موفق به تشخیص بیماری نشود نمی تواند ادعا کند که در ارزیابی بیماری اشتباه کرده است. در این حال او یک تقصیر حرفه ای را انجام داده است که می تواند مسؤولیت وی را به بار آورد. این امر همان چیزی است که به تازگی دیوان عالی کانادا در پرونده ماسینون علیه قیس یادآور شده است؛ پرونده ای که داستان غم انگیز سرطان سینه ای است که توسط دکتر قیس به موقع تشخیص داده نشد. جنبه بسیار خاص این پرونده آن است که نمی توان با قاطعیت گفت که تأخیر در تشخیص توانسته است بر رشد پنهانی این بیماری و عواقب آن تأثیر گذارد. دیوان عالی این ادعا را نپذیرفته است. در تاریخ 14 دسامبر 1987، خانم ماسینون بعد از یک نمونه برداری از طریق جراحی دریافت که او به سرطان در سینه چپ خود مبتلا شده است در حالیکه پزشک وی، دکتر قیس پس از چند ماه و متعاقب بررسی ها و آزمایش های چندی به او گفته بود که جای نگرانی نیست. در زمان این دعوا، خانم ماسینون مبتلا به متاستاز استخوانی شده بود. در واقع مبتلا به سرطان درجه چهارم گردیده بود. این نوع سرطان غیرقابل درمان است.
