پیکار روایت‌ها، که به تقابل و رویارویی چند روایت در یک متن اشاره دارد، یکی از عوامل اساسی در شکل‌گیری فرم داستان و معنای آن است. این پژوهش با تأکید بر نقش پیکار روایت‌ها در "داستان آن پادشاه جهود که می کشت نصرانیان را از بهر تعصب" (از دفتر اول مثنوی مولوی)، میخواهد تأثیر این تقابل‌های روایی را بر ساختار و فرم نهایی داستان بررسی و تحلیل کند. در این داستان، کشمکش‌های زبانی، فکری و فیزیکی به شیوه‌ای پیچیده و تصاعدی جریان می‌یابند. در واقع، کشمکش‌ها نه به‌عنوان عنصری در کنار سایر عناصر، بلکه به‌عنوان نیروی محرکۀ اصلی در شکل‌دهی به ساختار روایی نقش‌آفرینی می‌کنند. این پژوهش نشان می‌دهد که پیکار روایت‌ها در کنار دیگر عوامل، همچون حذف و اضافه‌ها، تأخیرها، شتاب‌ها و خلأهای زمانی، به گسترش و پیشبرد داستان کمک می‌کنند و در نهایت، به شکل‌گیری فرم نهایی و عمق بخشیدن به معنای اثر منجر می‌شوند. روش تحقیق در این پژوهش، مبتنی بر تحلیل محتوای کیفی است و با مطالعۀ دقیق متن به شناسایی نقاط کلیدی پیکارهای روایی و تأثیر آن‌ها بر فرم پرداخته شده است. بعلاوه، نقش خواننده در فرآیندِ ادراک فرم، با تأکید بر پیکار روایت‌ها و انتظارات و پرسش‌هایی که در ذهن او شکل می‌گیرد، بررسی شده است. این پژوهش همچنین به تحلیل نقش فرجام یا غیاب فرجام و تأثیر آن بر انسجام و ساختار نهایی داستان پرداخته است و تأثیر این عوامل بر فرم داستان و معنای آن را آشکار می‌سازد .
