مسعود اسدی

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مدل پیشگیری از خیانت زناشویی با تکیه بر رویکرد غنی­ سازی زندگی زناشویی و رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد بر گرایش به خیانت و سازگاری زناشویی انجام شد. روش پژوهش نیمه­ آزمایشی از نوع پیش­ آزمون - پس ­آزمون - پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان متأهل مراجعه­کننده به مراکز مشاوره شهر میانه در سال 1398 بودندکه با استفاده از روش نمونه­ گیری در دسترس 45 نفر از زنان انتخاب و به­صورت تصادفی (قرعه کشی) در سه گروه رویکرد غنی­ سازی زندگی زناشویی (15 نفر)، رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد بر گرایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. آموزش مدل پیشگیری از خیانت زناشویی طی 15 جلسه ­ی 90 دقیقه­ای و آموزش مدل مبتنی بر پذیرش و تعهد طی 12 جلسه­ ی 90 دقیقه ­ای اجرا شد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. داده­ها با استفاده از پرسشنامه ­های گرایش به خیانت (Whitely, 2008) و سازگاری زناشویی (Spanier,1982) جمع آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ­ها از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل پیشگیری از خیانت زناشویی با تکیه بر رویکرد غنی­ سازی زندگی زناشویی و رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش خیانت و افزایش سازگاری زناشویی نقش مؤثر و معناداری دارند (05/0>P). مدل پیشگیری از خیانت زناشویی با تکیه بر رویکرد غنی­ سازی زندگی زناشویی در کاهش گرایش به خیانت به طور معناداری مؤثر تر از از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بود (05/0>P). اما در میزان افزایش سازگاری بین دو روش تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0