زمینه و هدف: پژوهش ها به مشکلات شناختی از جمله ضعف چرخش ذهنی به عنوان یکی از اصلی ترین مشکلات خواندن در دانش آموزان نارساخوان اشاره دارند، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش بسته خواندن یار بر چرخش ذهنی دانش آموزان نارساخوان انجام شد. روش بررسی: طرح پژوهش تک آزمودنی از نوع چند خط پایه ای با دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان پسر و دختر پایه سوم ابتدایی ارجاع داده شده به مرکز اختلالات یادگیری شهرستان سروآباد در سال 1399-1398 بودند. شش دانش آموز (سه پسر و سه دختر) داوطلب واجد شرایط، انتخاب و به صورت پلکانی وارد مطالعه شدند. جلسات درمانی برای هریک از آن ها به صورت انفرادی اجراء گردید. ابزارهای پژوهش، مقیاس هوشی وکسلر کودکان ویرایش چهارم (وکسلر 2003)، آزمون خواندن و نارساخوانی «نما» (کُرمی نوری و مرادی 1384)، آزمون چرخش ذهنی با نرم افزار PEBL (شپارد و متزلر 1971) بودند. داده ها به روش ترسیم دیداری، درصد بهبودی، تحلیل های درون موقعیتی و بین موقعیتی در نرم افزارهای SPSS و Excel، بررسی شدند. یافته ها: نتایج درصد بهبودی نمرات چرخش ذهنی در مرحله مداخله در پسران (49/59) و در دختران (25/59) و در مرحله پیگیری در پسران (57/89) و در دختران (43/89) نشان دهنده تأثیر مثبت مداخله بود. تحلیل های دیداری و نتایج تحلیل های درون موقعیتی و بین موقعیتی حاکی از تفاوت معنادار بین مرحله خط پایه و مداخله برای همه آزمودنی ها بود (100=PND). ماندگاری اثر آموزش بسته خواندن یار بر چرخش ذهنی آزمودنی ها در مرحله پیگیری تأیید شد. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش، آموزش بسته خواندن یار بر بهبود چرخش ذهنی دانش آموزان نارساخوان مؤثر است، بنابراین بسته خواندن یار جهت درمان نارساخوان ها به عنوان ابزاری کمکی پیشنهاد می گردد.
