زمینه و هدف : پژوهش حاضر با هدف« تأثیر تخیل بر خوداثرمندی و خلاقیت و درگیری تحصیلی در برنامه درسی ریاضی» در بین دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه انجام شد. روش : این پژوهش که از نوع کاربردی و روش پژوهش ، شبه تجربی با طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه گواه بوده است. داده های مورد نیاز به وسیله پرسشنامه خوداثرمندی موریس و همکاران (2004)، خلاقیت تورنس (1989) و درگیری تحصیلی ریو (2013) جمع آوری شد. نتایج با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس و آزمون کوورایانس بین دو گروه آزمایش و گواه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : نتایج به دست آمده حاکی از این بود که بین دو گروه آزمایش و گواه، در همه مولفه های خوداثرمندی و خلاقیت و درگیری تحصیلی تفاوت وجود دارد. نتیجه گیری : نتایج این پژوهش حاکی از آن است ، دانش آموزانی که تحت آموزش تخیل قرار گرفتند، نسبت به سایر دانش آموزان از خوداثرمندی، خلاقیت و درگیری تحصیلی بالاتری برخوردار هستند.
