ملک سلیمانی مهرنجانی

مقدمه: پیوند خودی تخمدان روش رایج حفظ باروری در زنان جوان مبتلا به سرطانی است که تحت شیمی درمانی و پرتودرمانی قرار می گیرند. آسیب ایسکمی/ریپرفیوژن فاکتوری محدود کننده در این روش است. از آنجائیکه داربست زیستی فیبرین غنی از پلاکت (PRF) و سلولهای بنیادی مزانشیمی چربی(ADMSCs)، بافتهای ایسکمیک مختلفی را از ایسکمی حفظ کرده اند؛ در این پژوهش اثر تیمار همزمان بستر پیوند با PRF و ADMSCs را بر تخمدان موش به دنبال انجماد و پیوند خودی هتروتوپیک در عضله سرینی سطحی مطالعه شده است. مواد و روش ها: موش های 5-4 هفته ای نژاد NMRI به دو گروه اصلی تازه و انجمادی تقسیم شد. گروه تازه شامل زیرگروه های (6 موش در هر زیرگروه): کنترل، پیوندی، پیوندی+ سالین ، پیوندی+ PRF ، پیوندی+ ADMSCs و پیوندی + PRF و ADMSCs بود و گروه انجمادی نیز شامل زیرگروه های (6 موش در هر زیرگروه): کنترل، پیوندی، پیوندی+ سالین ، پیوندی+ PRF ، پیوندی+ ADMSCs و پیوندی + PRF و ADMSCs بود. در گروه های پیوندی+ PRF بستر پیوند با غشای PRF پوشانده شد و در گروه پیوندی+ ADMSCs تعداد 104×5 ADMSCs در 5 میکرولیتر محلول سالین به بستر پیوند اضافه شد. در روز 28 پس از پیوند، بافت تخمدان با استفاده از روش های استریولوژیکی مطالعه و غلظت پروژسترون و استرادیول و میزان آپوپتوزیس سنجیده شد. در روز های 3-1 و 28 پس از پیوند، رگزایی مطالعه شد. و در روز 7 بعد از پیوند نیز، فعالیت آنزیم SOD ، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و غلظت های MDA ، IL-10، IL-6و TNF-α سرم اندازه گیری شد. نتایج: حجم کل تخمدان و کورتکس ، تعداد انواع فولیکولها، سطوح سرمی استروژن و پروژسترون، فعالیت ,SOD TAC و غلظت IL-10 در گروه های پیوندی+ PRF ، پیوندی+ ADMSCs و پیوندی + PRF و ADMSCs نسبت به گروه های پیوندی وپیوندی+ سالین افزایش یافت. میزان آپوپتوزیس، غلظت TNF-α IL-6 و MDA سرم نیز در گروههای پیوندی+ PRF ، پیوندی+ ADMSCs و پیوندی + PRF و ADMSCs بطورمعنی داری نسبت به این گروه ها پایین تر بود. رگزایی در گروه های پیوندی+ PRF ، پیوندی+ ADMSCs و پیوندی + PRF و ADMSCs نسبت به گروه های پیوندی وپیوندی+ سالین زودتر مشاهده شده والگوی رگزایی نیز مشابه با کنترل بود. بحث: تیمار همزمان سلولهای بنیادی مزانشیمی چربی و داربست زیستی PRF می تواند ساختمان و عملکرد تخمدان پیوندی را در موش بهبود بخشد.