ملک سلیمانی مهرنجانی

مقدمه: مطالعات نشان دادند که گلوکوکورتیکوئیدها هموستاز بیضه را با کاهش دادن سطح تستوسترون تحت تاثیر قرار می دهند. دگزامتازون یکی از گلوکوکورتیکوئیدهای رایج تجویزی برای انسان و حیوان است که با تولید استرس اکسیداتیو سبب اختلال در سیستم تولیدمثلی مردان می شود. سلنیوم به عنوان یک آنتی اکسیدان می تواند باعث کاهش رادیکال های آزاد اکسیژن شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظتی سلنیوم به عنوان آنتی اکسیدان بر تغییرات بافتی بیضه و پارامترهای اسپرم در مهار اثر مخرب اکسیداتیو در موش پس از تیمار با دگزامتازون بود. مواد و روش ها: 24 سر موش نر کامل بالغ نژاد NMRI (5±5/34 گرم) به صورت تصادفی در 4 گروه(6n=): کنترل، دگزامتازون (mg/kg/day 7)، سلنیوم (mg/kg/day4/0) و دگزامتازون + سلنیوم تقسیم شدند و به مدت 7 روز بطور داخل صفاقی تیمار شدند. یک روز بعد از آخرین تزریق، وزن بدن و بیضه ها ثبت شد. ناحیه دمی اپیدیدیم چپ در محیط کشتHam's F10 قطعه قطعه شد و اسپرم های خارج شده به منظور بررسی برخی از پارامتر های اسپر م مورد استفاده قرار گرفت. بیضه راست جهت بررسی هیستولوژیک و بیضه چپ برای ارزیابی میزان تولید روزانه اسپرم مورد استفاده گرفت. همچنین سطح مالون دی آلدئید سرم (MDA)، ظرفیت آنتی اکسیدانی تامFRAP) ) و تستوسترون سرم خون اندازه گیری شد. داده ها، با نرم افزار SPSS و آزمون روش آماری One-Way ANOVA , Tukey’s test آنالیز و تفاوت میانگین‎ها در سطح 05/0˂P معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: در گروه دگزامتازون، میانگین حجم کل بیضه(006/0p< )، حجم لوله های منی ساز(001/0p<)، تعداد سلول های اسپرماتوسیت(002/0 P<)، اسپرماتید گرد و اسپرماتید دراز(000/0 P<)، لیدیگ (017/0 P<)، بررسی شاخص اسپرماتوژنز همچون ضریب تمایز لوله ای (TDI)، ضریب اسپرمیوژنز (SPI) (000/0 P<)، ضریب سلول سرتولی(014/0 P<)، میانگین وزن موش ها پس از تیمار با دگزامتازون (001/0>P)، و نیز در بررسی پارامترهای اسپرمی، تحرک جلو رونده )001/0 (P<، میانگین تعداد اسپرم )000/0 (P<، قابلیت حیات(001/0>P)، طول دم(001/0>P) و تولید روزانه اسپرم و همچنین سطح تستوسترون(001/0>P) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(001/0>P) نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت در حالی که غلظت MDA سرم (001/0>P)، حجم بافت بینابینی(001/0>P)، به طور معنی داری افزایش نشان داد. در گروه