ملک سلیمانی مهرنجانی

گیاه دارویی شیرین بیان به طور وسیعی در طب سنتی برای درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می شود. تحقیقات جدید نشان داده است که اثرات درمانی ریشه شیرین بیان توسط ماده موثره آن به نام گلیسیریزیک اسید با خواص آنتی اکسیدانی اعمال می شود و این اثر احتمالاً روی سلول های سرطانی می تواند اثرات سایتوتوکسیک داشته باشد. هدف: در این پژوهش اثر سایتوتوکسیک عصاره ریشه شیرین بیان روی سلول های سرطانی پستان موش سوری BALB/c بررسی شد. روش بررسی: رده سلولی 4T1 در محیط RPMI-1640 با 10 درصد سرم جنین گاوی کشت داده شد. غلظت های مختلف عصاره شیرین بیان (800 ، 400، 200، 100، 50 میکروگرم بر میلی لیتر) و تاکسول (20، 10، 5، 5/2، 25/1 نانومولار) و همچنین ترکیب عصاره با تاکسول، به مدت 72، 48، 24 ساعت بر روی سلول های سرطانی اثر داده شد. در ادامه توانایی حیات سلول ها با استفاده از روش MTTو تریپان بلو و مورفولوژی سلول ها با رنگ آمیزی هوخست و پروپیدیوم آیوداید بررسی شد. نتایج: عصاره ریشه شیرین بیان و داروی تاکسول به طور مشابه بر روی سلول های سرطانی دارای اثرات سایتوتوکسیک قابل توجهی بودند. همچنین ترکیب عصاره با تاکسول، سبب افزایش اثر سایتوتوکسیک تاکسول شد. بررسی تغییرات مورفولوژیک سلول ها نشان داد که در سلول های تیمار شده توسط تاکسول و عصاره تغییراتی همانند فروپاشی، متراکم شدن و تغییر شکل هسته ایجاد شده است. نتیجه گیری: سمیت عصاره ریشه شیرین بیان منجر به ایجاد تغییرات مورفولوژیکی در سلول های رده4T1 شد و کاهش قدرت زیستی سلول ها وابسته به دوز و زمان بود.