جواد سرگلزائی

امروزه استفاده از نانوذرات در پزشکی و سرطان شناسی مورد توجه بسیاری از محققان در سراسر جهان قرار گرفته است. سرطان سینه شایع ترین سرطان و دومین علت مرگ ناشی از سرطان در زنان پس از سرطان ریه است. در مطالعات مختلف، اثر درمانی نانوذرات فلزی بر سلول های سرطانی مورد بررسی و تایید قرار گرفته است. یکی از نانوذراتی که اخیراً مورد توجه محققان قرار گرفته است، نانوذرات اکسید بیسموت است. دیدگاه های مختلفی در مورد سمی یا غیرسمی بودن نانوذرات اکسید بیسموت در رده سلولی سرطان سینه MCF-7 وجود دارد. روش های مختلفی برای سنتز نانوذرات از روش های شیمیایی و فیزیکی استفاده شد. تکنیک های سبز که به سنتز نانوذرات فلزی توسط ارگانیسم های طبیعی مانند باکتری ها، قارچ ها و مواد طبیعی مانند عصاره های گیاهی اشاره می کنند، به عنوان جایگزین مناسبی برای روش های شیمیایی و فیزیکی توسعه یافتند. در میان موجودات مختلف، سیانوباکتری ها به عنوان جایگزینی ایمن، سازگار با محیط زیست و مقرون به صرفه برای روش های شیمیایی و فیزیکی، انتخاب خوبی برای بیوسنتز نانوذرات هستند. صرفه جویی در زمان برای تولید مقادیر زیادی سیانوباکتری در دمای اتاق، رشد بسیار سریع تر از گیاهان و دستکاری ژنتیکی آسان برای اهداف مختلف از مزایای استفاده از سیانوباکترها برای سنتز نانوذرات است. در این مطالعه، ابتدا نانوذرات اکسید بیسموت به صورت بیولوژیکی توسط عصاره سلولی سیانوباکتریوم اسپیرولینا پلاتنسیس سنتز شدند. تست های تایید نانوذرات شامل طیف سنجی مرئی- فرابنفش، میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی عبوری، تست کریستالوگرافی اشعه ایکس، تبدیل فوریه فروسرخ (FTIR) و طیف سنجی پراکندگی انرژی پرتو ایکس (EDS) انجام شد. در شرایط آزمایشگاهی، اثر ضد سرطانی و سیتوتوکسیک نانوذرات اکسید بیسموت علیه سلول های سرطان سینه MCF-7 و سلول های بافت سالم پستان MCF-10a با روش MTT و فلوسیتومتری مورد مطالعه قرار گرفت. در نهایت، تأثیر نانوذرات بیوسنتز شده بر بیان ژن های bax و bcl-2 با روش Real-time PCR مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج سنجش MTT، نانوذرات اکسید بیسموت سنتز شده به روش سبز هیچ اثر سمی روی سلول های مورد مطالعه ندارد. بنابراین امکان استفاده از این نانوذرات برای اهداف تشخیصی و دارورسانی تقویت شده و می تواند عنوان تحقیقات آتی در این زمینه باشد. تجزیه و