برای مدیریت تخصیص منابع آب در سطح یک حوضه، مدل WEAP به دلیل سیستم مدیریت یکپارچه منابع آب و اولویت-بندی تخصیص آب، در سال‌های اخیر مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. در این پژوهش، سامانه‌های آبی حوضه مطالعاتی سد کلان ملایر واقع در استان همدان در دوره زمانی 1373 تا 1397 با هدف بررسی سناریوهای مدیریتی مدل-سازی گردید. شاخص R2، RMSE و ME برای دو متغیر حجم مخزن و دبی ماهانه رودخانه استفاده که نتایج به دست آمده نشاندهنده مطلوبیت در مدل‌سازی می‌باشد. سپس، سه سناریو محتمل علاوه بر شرایط موجود طرح ریزی شد. سناریوهای مورد بررسی عبارتند از: 1-سناریو غیرمحافظه‌کارانه (افزایش مصرف بدون توجه به منابع آبی)، 2- سناریو محافظه‌کارانه (تعدیل بخش کشاورزی متناسب با توان منابع آبی) و 3- سناریو توسعه ی کامل (سناریو بهبود ساختاری به علاوه نیاز زیست محیطی در سطح خوب). نتایج نشان داد که سناریو توسعه کامل با در برداشتن بهبود ساختار شبکه انتقال و توزیع آب و همچنین اصلاح سرانه مصرف و افزایش سهم 30 درصدی اراضی کشاورزی که با روش‌های مدرن آبیاری می شوند، بالاترین شاخص اعتمادپذیری (بیش از 90 درصد) برای هر یک از بخش‌های مصرف را به دست آورد. همچنین افزایش غیرمحافظه‌کارانه نیازهای آبی باعث کاهش معنادار اعتمادپذیری سیستم می‌شود به طوریکه باعث اتمام ذخیره آب زیرزمینی بعنوان ذخایر حیاتی منطقه طی 15 سال از اجرای این سناریو خواهد شد.
