روشهای آبیاری قطرهای شامل سطحی و زیرسطحی از جمله روشهای موثر در کاهش مصرف منابع آب، تبخیر تعرق، تلفات نفوذ عمقی و افزایش بهرهوری محصولات کشاورزی میگردد. بنابراین طراحی دقیق این سیستمها بسیار حائز اهمیت است که لازمه آن آگاهی از الگوی توزیع رطوبتی در خاک میباشد. بر همین اساس در این تحقیق سعی بر آن است که با مقایسه دو سیستم آبیاری مذکور بر مبنای جبهه رطوبتی در خاک، بهترین سیستم آبیاری با درنظرگیری پارامتر های طراحی انتخاب گردد. بر همین اساس یک مدل شیشهای متشکل از خاک با بافت شنی و بکارگیری سه دبی خروجی قطرهچکان ) 2, 4, 8 L/H ( و دو عمق نصب لترال ) 0 cm : قطرهای سطحی و 30 cm : قطرهای زیرسطحی( طراحی گردید. آبیاری در طی شش ساعت انجام شد. الگوی توزیع رطوبت در طی این شش ساعت و 86 ساعت پس از قطع جریان بر روی مدل علامتگذاری شده و در جهات افقی و عمودی اندازهگیری گردید. نتایج نشان داد با افزایش زمان و دبی خروجی توزیع رطوبت افقی و عمودی و در نهایت مساحت خیسشده در حال افزایش است که این افزایش در سیستم قطرهای سطحی بیشتر از زیرسطحی می باشد. لذا روند افزایشی در سیستم قطرهای زیرسطحی دارای یکنواختی بیشتر بوده است که نشان از آن دارد که این سیستم قابلیت توزیع رطوبت مناسبتر و در نهایت تلفات نفوذ عمقی کمتری را نسبت به آبیاری قطرهای سطحی داشته است.
