جواد مظفری

امروزه پیشرفت های صنعتی سبب افزایش رفاه بشر گردیده، با این وجود گاهی سبب ورود آلاینده های مختلف شیمایی و بیولوژیکی به محیط می شود. تخلیه پساب ها به منابع آبهای سطحی در گوشه و کنار دنیا فجایع زیست محیطی گوناگونی را به وجود آورده است. نیترات از جمله عوامل آلوده کننده موجود در این پسابها می باشد که سبب بیماری در نوزادان و ازجمله عوامل سرطان زا می باشد. هدف از این پژوهش بررسی کارایی ضایعات کشاورزی در کاهش غلظت نیترات موجود در آب می باشد. در این تحقیق از سه ماده ی کشاورزی از جمله ذرت علوفه ای خشک شده، سبوس گندم و تفاله چغندرقندخشک شده استفاده گردید .بدین صورت که هریک از مواد ذکر شده را پس از خشک کردن در حد مناسب خردکرده و با جدا سازی مواد ناخالص به وسیله ی الک با آب مقطر شستشو داده سپس مواد ذکر شده را در داخل استوانه های پلاستیکی ریخته و آب پساب یکی از مزارع پرورش ماهی را با محدوده PH (6.93-8.63) در مدت زمان چهار ساعت به صورت مستمر از روی این استوانه ها عبور داده، حال در مدت زمان های 1، 2، 4، 8، 32 دقیقه و 1،2و 4 ساعت از ورودی و خروجی استوانه ها نمونه برداری صورت پذیرفت. نتایج حاصله نشان داد درصد جذب نیترات در سبوس گندم و ذرت علوفه ای روندی افزایشی،کاهشی به خود گرفته و در تفاله چغندر قند تقریبا درصد جذب به صورت کاهشی کم می شود. همچنین از میان سه ماده ی کشاورزی بیشترین جذب نیترات مربوط به سبوس گندم با درصد جذب89.69% و در مدت زمان 32 دقیقه صورت گرفته است، و بیشترین درصد جذب نیترات در ذرت و تفاله ی چغندرقند به ترتیب برابر با 73.96%و86.89% و در مدت زمان های 8 و 2 دقیقه می باشد.