در این مقاله به بررسی آزمایشگاهی توان جریان ثانویه و تغییرات آن در پیچ رودخانه و مدل های پیش بینی مکان بیشینه فرسایش عرضی پرداخته شده است. آزمایش های این تحقیق در یک پیچ تند با نسبت شعاع مرکزی به عرض 1.31 در یک توپوگرافی توسعه یافته و سه دبی 63، 89 و 104 لیتر برثانیه انجام گردیده است. بررسی های بعمل آمده نشان گر هماهنگی کامل جریان ثانویه با تغییرات شیب عرضی بستر و کاهش توان جریان ثانویه با افزایش دبی می باشد. به بیان واضح تر نسبت انرژی جنبشی عرضی به طولی از 43 درصد در دبی 63 لیتر بر ثانیه به 35 درصد در دبی 104 لیتر بر ثانیه کاهش یافته است. علاوه برآن، بررسی مدل های تاخیر فاز جریان ثانویه نشان داد که آنها توانایی پیش بینی صحیح مکان بیشینه فرسایش را ندارند. علت این امر عدم در نظرگرفتن تندی پیچ ( نسبت شعاع مرکزی به عرض کانال) می باشد که روی الگوی جریان عرضی تاثیر بسزایی دارد.
