جلیل مرادی

مقدمه: ورزشکاران دارای اختلال بیش‌فعالی همراه با نقص توجه در کارکردهای اجرایی نقص دارند و یافتن روش‌های غیر دارویی جدید برای کمک به آن­ها اهمیت بسیاری دارد. بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرینات حرکتی و شناختی بر حافظه کاری و توجه انتخابی این ورزشکاران بود. روش بررسی: روش این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. از بین 120 ورزشکار(دختر و پسر) دارای بیش‌فعال/نقص توجه در رده سنی 9 تا 11 سال استان لرستان، تعداد 75 ورزشکار به شکل در دسترس انتخاب‌ و به‌صورت تصادفی در سه گروه 25 نفره کنترل، تمرینات حرکتی و تمرینات شناختی گمارده شدند. ابتدا پیش‌آزمون گرفته شد. سپس گروه‌ آزمایش اول، تمرینات حرکتی ریتمیک و گروه آزمایش دوم تمرینات شناختی(نرم­افزار کاپیتان لاگ) به مدت 20 دقیقه در 10 جلسه دریافت کردند. گروه کنترل از مداخلات دور ماند. یک روز بعد از مداخلات پس‌آزمون و پس از دو هفته آزمون پیگیری انجام شد. در این پژوهش از آزمون ان‌بک و استروپ برای سنجش حافظه کاری و توجه انتخابی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس مرکب، واریانس یک‌راهه و آزمون تعقیبی بنفرونی با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد(05/0≥p). یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین گروه تمرینات حرکتی(0001/0=P) و تمرینات شناختی(0001/0=P) با گروه کنترل تفاوت معنی­داری وجود دارد. اما بین دو گروه آزمایش تفاوت معناداری گزارش نشد.(536/0=P). نتیجه‌گیری: تمرینات مذکور را می­توان به‌عنوان یک درمان مؤثر در بهبود حافظه­کاری و توجه انتخابی در ورزشکاران دارای اختلال بیش‌فعالی همراه با نقص توجه استفاده کرد.