جلیل مرادی

حافظه کاری و توجه پایدار دو مورد از تواناییهای کارکردهای اجرایی میباشند. این پژوهش با هدف مقایسه کارکردهای اجرایی در برخی ورزشکاران، نوازنده ها و افراد عادی انجام شد. روش این پژوهش علی-مقایسه ای بود. شرکت کنندگان شامل 44 ورزشکار، 41 نوازنده و 14 نفر فرد عادی در دامنه سنی 14 تا 31 سال بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس و هدفمند از جامعه مردان و زنان شهرستان اراک انتخاب شدند. در این پژوهش مشاهده شد در نمره حافظه کاری بین گروه نوازندگان و ورزشکاران اختالف معنیداری نبود /059=P )اما این دو گروه نسبت به گروه افراد عادی با اختالف معنیداری نمره بهتری کسب کردند )0/001=P). در آزمون توجه پایدار، در متغیر زمان بین گروه ورزشکاران و افراد عادی تفاوت معنیداری نبود )0/909=P)؛ اما نوازندگان با اختالف معنی داری نمره بهتری نسبت به افراد عادی )0/023=P )و ورزشکاران )0/009=P )به دست آوردند. در متغیر تعداد پاسخ صحیح نیز نوازندگان نمره بهتری نسبت به افراد عادی کسب کردند )0/012=P )و بین دیگر گروهها اختلاف معنی داری نبود. با توجه به نتایج این پژوهش مشاهده شد فعالیت ورزشی و نوازندگی تأثیر معنی داری بر حافظه کاری و توجه پایدار در افراد دارد و نوازندگی نسبت به ورزش، توجه پایدار در تعداد پاسخ صحیح در افراد را بیشتر ارتقا می بخشد.