هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی جفت شدن ویژگی شخصیتی رقابت جویی و نوع محیط تمرینی در یادگیری یک مهارت 21 سال) بودند. ابتدا از پرسشنام ه جه ت گیری /76±1/ ورزشی(پرتاب آزاد بسکتبال ) بود. نمونه تحقیق، 60 دانشجوی مرد (سن 5 0)، برای تشخیص افراد با خصیصه رقابت جویی و غیررقاب تجویی استفاده شد . روایی و پایای ی این / ورزشی (با ضریب پایایی 90 پرسشنامه را بهرام و همکاران ( 1382 ) تایید کرده است. آزمودنی های هر گروه با استفاده از امتیازات پیش آزمون، به دو گروه همسان تقسیم شدند . در نتیجه چهار گروه تمرینی به وجود آم د. گروه ها در محیط تمرینی رقابتی و غیررقابتی به مدت 10 جلسه 15 کوشش در هر جلس ه ) به تمرین تکلیف ملاک پرداختن د . از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال (آزمون ایفر د) و پرسشنامه ورز شگرایی ) به عنوان ابزار پژوهش استفاده ش د . آزمون یادداری ده روز پس از آخرین جلسه تمرین گرفته ش د . تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده صورت پذیرفت . نتایج نشان داد α =0/ از تحلیل واریانس با انداز ه گیری مکرر، تح لیل واریانس و آزمو ن های تعقیبی در سطح 05 که افراد رقاب ت جو در محیط تمرینی رقابتی و افراد غیررقابت جو در محیط تمرینی غیر رقابتی نتایج بهتری را کسب کردند . همچنین گروه تمرین در محیط غیررقابتی در آزمون یاددا ری افت معناداری داشتند . نتایج حاضر از فرضیه منطقه عملکرد بهینه و دیدگاه تعاملی حمایت می کند.
