هدف پژوهش حاضر مطالعۀ اثر تواتر خود گویی آموزشی و انگیزشی بر اجرای مهارت پرتاب دارت بود. 83 دانشجوی پسر غیر 38 بهصورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند. شرکتکنندگان بر اساس / ورزشکار دانشگاه آزاد با میانگین سنی 8 نمرات پیشآزمون در پرتاب دارت به دو گروه خود گویی آموزشی و انگیزشی با تواتر یک تکرار و سه تکرار قرار گرفتند. نتایج نشان داد خود گویی آموزشی و انگیزشی با یک تکرار به طور معناداری موجب بهبود عملکرد شرکت کنندگان شد، اما خود گویی آموزشی و انگیزشی با سه تکرار بهطور معناداری باعث کاهش عملکرد حرکتی پرتاب دارت شد. نتایج مؤید این امر است که تواتر خود گویی بر اجرای مهارت پرتاب دارت اثر منفی دارد که احتمالاً به دلیل فلج ناشی از تحلیل و استفاده آشکار از قوانین باشد.
