مانایی شعر با چند لایه بودن و خوانش برداری آن ارتباط تنگاتنگی دارد. این امر در نیمه اول قرن بیستم همراه با تأثر از شعر و نقد غربی، شعر معاصر عربی را وارد مرحله جدیدی کرد و آن را عرصه تاخت و تاز اسطوره های ملی و جهانی نمود. بدر شاکر السیاب از نخستین شاعران نوپرداز عرب بود که در شعر خود از رمز و اسطوره بهر ه فراوان برد. قصیده سفر أیوب از جمله قصاید اوست که شاعر با خلق مجموعه ای از نشانه ها پیام مورد نظر خود را با مخاطب خویش در میان می نهد. این جستار به کشف نشانه های موجود در قصیده سفر أیوب و تحلیل روابط میان آنها براساس آرا و اندیشه های آلن گریماس میپردازد و کارکرد هر یک از نشانه های به دست آمده از بافت روایی شعر را از منظر قواعد هنجارگریزی معنایی مورد بررسی قرار میدهد؛ بر این مبنا، نشانه های موجود در این قصیده در لایه دوم معنایی و گاه بدلیل استفاده شاعر از رمز و اسطوره در عمیق ترین سطح خود یعنی لایه سوم معنایی جای می گیرند.
