عفونتهای بیمارستانی و عوامل باکتریایی آنها از مشکلات بزرگ درمانی به خصوص در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان ها می باشد. از طرفی با توجه به مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها و پیدایش سویه های بیماریزای مقاوم، استفاده از فرآورده های طبیعی جهت مقابله با این عفونت ها ضروری می باشد. یکی از روش های مقابله با این عفونتها استفاده از عصاره های گیاهی از جمله عصاره گیاهان خانواده نعناعیان از قبیل اسطوخودوس، رزماری، بادرنجبویه، مریم گلی و نعناع فلفلی می باشد. از نمونه های گیاهی حاصل از کشت در شرایط مزرعه پس از خشک شدن در سایه، عصاره های اتانولی و متانولی تهیه شد. در این مطالعه چهار نوع از باکتری های شایع بیماریزا شامل سالمونلا تیفی موریوم، شیگلا دیسانتری، استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوک پیوژنز بررسی شد. آزمایش ها به صورت جداگانه در قالب طرح کاملاً تصادفی و در سه تکرار انجام شد. در هر آزمون، فعالیت ضد باکتریایی با روش دیسک دیفیوژن، حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) با روش رقت لوله ای و حداقل غلظت کشندگی (MBC) با روش کشت تعیین گردید. میانگین قطر هاله عدم رشد در غلظت های مختلف اندازه گیری و ثبت شد. نتایج نشان داد که هر دو عصاره اتانولی و متانولی بر قطر هاله عدم رشد باکتری های شایع بیماری زا در این آزمایش مؤثر بوده است. همچنین، خاصیت ضد میکروبی عصاره متانولی نعناع فلفلی در تمام باکتری های شایع بیماری زا، به جز سالمونلا تیفی موریوم بیشتر از عصاره اتانولی از نظر قطر هاله عدم رشد می باشد. بر اساس نتایج باکتری های شایع بیماریزا که تحت خاصیت ضد باکتریایی عصاره اتانولی قرار گرفتند از قطر هاله عدم رشد کمتری نسبت به عصاره متانولی و استفاده از آنتی بیوتیک برخوردار بودند. همچنین خاصیت ضد باکتریایی عصاره متانولی بیشتر از عصاره اتانولی بر قطر هاله عدم رشد باکتری ها می باشد به طوری که تمام باکتری های بیماریزا که با عصاره اتانولی تیمار شدند از قطر هاله عدم رشد کمتری نسبت به عصاره متانولی و استفاده از آنتی بیوتیک برخوردار بودند.
