یکی از عناصر ارزشمندی که از صدر اسلام در مساجد کاربرد داشته و نیز از ضروریات مساجد محسوب می شده، منبر بوده است. روشن است که این دست ساخته به نحوی در ترویج و گسترش دین نیز موثر واقع شده است. بخش عمده ای از تحقیقات انجام شده در باب منبرها، پیرامون تاریخ ساخت آن بوده و کمتر مباحثی به ویژگی های زیبایی شناختی و نقوش به کار رفته در آن پرداخته اند. منبر مشکول مربوط به دوره سلجوقی و منبر مسجد جامع نائین از آثار دوره ایلخانی؛ که هر دو اثر در زمره ی شاهکار هنر های چوبی در دوران اسلامی ایران به حساب می آیند. هدف پژوهش حاضر علاوه بر توصیف ظاهری، تکنیک ساخت و مواد؛ شناختی از نقوش به کار رفته در منبرها را نیز بدست خواهد داد. بر این اساس، پژوهش حاضر با استناد به داده هایی که به روش کتابخانه ای و میدانی بدست آمده، دو منبر مذکور را مورد توصیف و تحلیل و قیاس بصری نقش ها قرار می دهد و در پی پاسخ به این سوال پژوهش است که چه تفاوتی بین دو منبر (مشکول، نائین) دوره های مختلف تاریخی، از منظر ویژگی های ظاهری، نقش، ساخت، مواد و... است؟.
