قرآن کریم؛ کتاب آسمانی مسلمانان نیاز به تدبّر دارد و مسلّماً صاحبان خرد، بیش ترین سهم را در این بهره گیری دارند، لغت یونانی فیلوزوفیا در متون منطقی قدیمی که از یونانی به عربی ترجمه گشته، به لفظ حکمت برگردانیده شده است، و عرب زبانان، لغت فلسفه را نیز مرادف حکمت به کار برده اند، شناخت اشیاء را به بهترین نحو، حکمت می نامند. رویکرد اصلی بحث معنا شناسی واژه حکمت ، پی بردن به ابعاد گوناگون کلمات همنشین، جانشین و جز آنها است تا از این طریق درکی بهتر از واژه حکمت در آیات قرآنی حاصل آید.و بلاغت مفهوم حکمت را به خوبی دریابند. برآیند مهمّ در این رهاورد، تحلیل واژگانی است که در تلاقی با کلمه حکمت به کار رفته اند. چنانچه معناشناسی واژه حکمت شامل سه بعد کلمات همنشین، کلمات جانشین، و کلمات متضادّ است.مفاهیمی وجود دارد که در آیات به همراه این کلمه ذکر شده اند. می توان از این راه شناختی جامع تر از واژه حکمت به دست آورد واژگانی مانند خیر کثیر، شکر و افعالی مانند ایتا، تعلیم، و مانند آن کلمات جانشین به واژگانی اطلاق می شود که سبکی مشابه حکمت را داشته باشند، مانند: عقل، ذی حجر، لبّ و فکر، واژه ای که دقیقاً متضادّ حکمت می باشد.: جهل است که شناخت جهالت ، تأثیری شگرف در دستیابی به مقدمات حکمت دارد. روش اساسی در این جستار بر مبنای توصیفی و تحلیلی قرار گرفته است.
