مکانیابی افراد و دستگاههای همراه به معنای یافتن مکان فرد یا دستگاه موردنظر میباشد که هم در مکانهای باز و هم در مکانهای بسته انجام میشود. مکانیابی در محیطهای بسته به عنوان مکانیابی داخلی شناخته میشود. برای دست یافتن به این هدف روشهای مختلفی وجود دارد. در هر روش با توجه به نوع روش و امکانات موجود از فناوریهای مختلفی مانند بلوتوث، زیگبی، وایفای، سیگنال صوتی و غیره استفاده میشود. در طرح حاضر مکانیابی داخلی با کمک الگوریتم وایتربی انجام میپذیرد. برای این منظور نیاز به ثبت سوابق حرکت کاربر در محیط داخلی موردنظر است. الگوریتم وایتربی با توجه به مسیر گذشتهی کاربر و احتمال حرکت وی در هر یک از جهات، مکان فعلی وی را تخمین میزند. این الگوریتم رفتاری شبیه به مدلهای مارکوف دارد. در این طرح از بستر وایفای موجود در محیط استفاده شده است. ابتدا اطلاعات موردنیاز از محیط جمعآوری و به شکل مناسب ثبت شدند. این اطلاعات شامل مختصات نقاط، اثرانگشتها و جهات حرکت کاربر در کل ساختمان میباشد. برای جمعآوری این اطلاعات از پلانهای طبقات مختلف، نرمافزار مربوطه جهت جمعآوری اثرانگشتها و اطلاعات مربوط به نقاط دسترسی استفاده شد. در کل ساختمان گام برداشته شده و طول هر گام به طور متوسط 60 سانتیمتر در نظر گرفته شد. سپس در فاز آنلاین اطلاعات لازم به الگوریتم داده شد و الگوریتم مکان فعلی کاربر را تخمین زد. همچنین وایتربی با توجه به سوابق حرکتی کاربر و مکان فعلی وی، تخمین میزند که احتمال دارد گام بعدی کاربر در چه جهتی باشد. نتایج حاصل از مکانیابی داخلی با کمک وایتربی نشان داد که وایتربی خطای کمتری در تشخیص مکان کاربر نسبت به سایر روشهای مشابه دارد. علت این امر وجود حافظه در وایتربی است. این حافظه کمک میکند تا علاوه بر استفاده از بسترهای موجود در محیط و اثرانگشتها، سوابق حرکت کاربر نیز در مکانیابی داخلی لحاظ گردد و باعث افزایش دقت شود.
