حسن نیت یکی از اصول کلی حقوقی است که شاخصه اصلی آن، چهره به شدت اخلاقی آن می باشد که به این اصل خاصیتی ارزشی بخشیده است. ولیکن رعایت این اصل در حقوق موضوعه در دوره پیش قراردادی، پرداخت مطلوبی نداشته است. شاید این نقطه سکوت را در خط های حامل اصول حقوقی، بتوان ناشی از دشواری های به همراه آن دانست؛ از جمله صداقت در گفتار و اهداف مشترک که شدت و حدتی بیش از سایر موارد داشته باشد و همچنین قائل نشدن فرضی بر رقابت تجاری موجود در حقوق بازرگانی قرن حاضر که به عنوان اصلی پذیرفته شده در روند شکل گیری این اصل به صورت بالغ، مانعی دائمی ایجاد کرده است. و دیگر عیان نمودن و محل بروز چالش ها در برابر فرصت طلبی طرفین در این وضعیت روانی و درونی و به طبع آن اثبات آن و همچنین تعهد به رازداری و مراقبت از پیشنهاد می باشد. روش تحقیق در این مقاله از نقطه نظر هدف، شیوه ی توسعه ای و ابزار کار پژوهش، متمرکز بر مطالعات کتابخانه ای بوده است.
