هدف از این تحقیق بررسی اثر برنامه تمرینی منتخب بر عناصر هماهنگی پایه زنان سالمند بود. بدین منظور 30 زن سالمند (میانگین سن: 25/3±2/67 سال، وزن: 1/6±7/63 کیلوگرم، قد: 19/3±7/158 سانتیمتر) که از سلامت عمومی برخوردار بودند، بطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و بصورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی ها یک هفته قبل از شروع تمرینات پیش آزمون توسط مجموعه آزمون هماهنگی پایه شامل: آزمون لک لک(تعادل)، آزمون راه رفتن به سمت هدف(آگاهی فضایی)، آزمون تنظیم زاویه دست برتر (تشخیص حس حرکت) و آزمون واکنش انگشتان دست(زمان عکس العمل) به عمل آمد. گروه تجربی به انجام یک دوره برنامه تمرینی منتخب چهار هفته ای (سه جلسه در هفته) پرداختند و گروه کنترل فعالیت های روزانه خود را انجام دادند. در پایان جلسه ششم و پس از اتمام تمرینات از دو گروه میان آزمون و پس آزمون به عمل آمد. به منظور تحلیل داده ها از روش های تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری(05/0>P) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سه مقطع زمانی در عناصر هماهنگی پایه گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود ندارد. بین سه مقطع زمانی آزمون گروه تجربی در عناصر تعادل، آگاهی فضایی و زمان واکنش، اختلاف معنی دار وجود دارد(05/0>P)، در حالیکه در آزمون تشخیص حس حرکت پیشرفتی نشان داده نشد(P>0/05). با توجه به یافته های تحقیق می توان دریافت که برنامه تمرینی منتخب عناصر هماهنگی پایه سالمندان زن را بهبود می دهد، اما با توجه به کوتاهی دوره تمرینی (چهار هفته) مطالعات تکمیلی دراز مدت برای بررسی ماندگاری اثرات و پیامدهای بلند مدت این تمرینات ضروری است.
