پایداری و حکمرانی پایدار به مفهوم امروزین آن یکی از ویژگی هایی است که از دیرباز در مدیریت شهری اسلامی به صورت ضمنی وجود داشته است. بنابراین، هدف از انجام این پژوهش ارائه چارچوبی به منظور دستیابی به حکمرانی پایدار شهری ایرانی-اسلامی در استان مرکزی است. به منظور انجام پژوهش حاضر در ابتدا 12 عامل با استفاده از ادبیات پژوهش شناسایی و پس از یکپارچه‌سازی عوامل و بر اساس نظرات خبرگان به 8 عامل نهایی دسته‌بندی شدند. سپس با استفاده از تکنیک مدل‌سازی ساختاری تفسیری، نحوه ارتباط عوامل تعیین شد. جامعه آماری این پژوهش اساتید دانشگاه‌ها و مدیران سازمان‌های دولتی استان مرکزی بوده‌اند که 13 نفر با روش نمونه‌گیری گلوله برفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته‌های حاصل از این پژوهش نشان داد که هشت عامل اثرگذار بر دستیابی به حکمرانی پایداری شهری در چهار سطح تقسیم شده‌اند. در سطح چهارم و ابتدایی مدل، اثر بخشی دولت و دسترسی آزاد و استفاده از اینترنت، در سطح سوم آموزش، انسجام سیاسی و شفافیت و مهار فساد، در سطح دوم انطاق‌پذیری و سازگاری و در سطح بالایی مدل مردم‌سالاری و مشارکت عمومی قرار گرفته‌اند. لذا نتایج نشان از اهمیت بالای مردم‌سالاری و مشارکت مردمی در ایجاد حکمرانی پایدار شهری دارد و باید بیش از سایر عوامل مورد توجه مدیران، سیاست‌گذاران و متولیان استان مرکزی قرار گیرند.
