این پژوهش با تحقیق و مصاحبه با متخصصان،اقتصاددانان، اعضاءهیأت علمی حوزه (بازاریابی ورزشی،مدیریت صنعتی باگرایش تولیددر کلاس جهانی)ومدیران حوزه ورزشی به تدوین مدل کیفی توسعه اقتصادی صنعت ورزش ایران پرداخت.پژوهش از نوع آمیخته(کیفی-کمی)میباشد.در آن ابتدا به روش کیفی به جمع آوری متغیرها در بافت واقعی از طریق مصاحبه پرداخته وسپس با روش کمی تحلیل های مورد نیاز انجام شد.جامعه آماری در بخش کیفی تحقیق،با روش مصاحبه، ازنظرخبرگان و متخصصینی که بیش از 10 سال سابقه فعالیت مستقیم در مدیریت بازاریابی ورزشی در رسانه های اجتماعی داشتند،استفاده شده تجزیه و تحلیل آماری این پژوهش در دو سطح انجام شد.در سطح کیفی از روش گرانددتئوری استفاده شدو در سطح کمی تجزیه و تحلیلها با روش مدلسازی معادلات ساختاری انجام شد.با توجه به نتایج میتوان گفت که بین 10 عامل اصلی و 54 عامل فرعی و بازاریابی دیجیتال رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و این نتایج نشان میدهد که با افزایش هر یک از عامل های شناسایی شده و زیر عوامل آن می توان انتظار داشت به میزان های بدست امده بازاریابی دیجیتال در شرکت ها ارتقا یابد و یا به عبارتی می توان گفت که عوامل و زیر عوامل شناسایی جهت پیاده سازی بازاریابی دیجیتال باید مورد توجه شرکت ها باشد تا بتوان از امکان کاربردی بودن مدل اطمینان حاصل نمود. همچنین جهت مناسب بودن مدل از آزمون های نکوئی استفاده شد که با استناد به نتایج می توان بیان داشت که مدل از برازش مناسبی برخوردار است.
