این طرح پژوهشی که قرار است به شکل کتاب منتشر شود به بررسی و مطالعه مکتب رئالیسم جادویی در ادبیات آمریکای لاتین و تقلیدهای آن در ادبیات ایران می پردازد. رئالیسم جادویی یکی از جریان های پیشرو ادبیات داستانی دنیا است که از کشورهای آمریکای لاتین شروع شد. چهار نویسنده بزرگ مارکز، یوسا، فوئنتس و کورتاسار در دهه هفتادمیلادی شاهکارهایی عرضه کردند که باعث اعتلای ادبیات آمریکای لاتین در جهان و جلب توجه جهانیان به این آثار شد. این مکتب به رئالیسم جادویی معروف شد. در ایران با ترجمه صد سال تنهایی مارکز به وسیله بهمن فرزانه این جریان معرفی شد و بعد از انقلاب نویسندگان ایرانی به تقلید از این جریان پرداختند. البته آثار ساعدی تقریبا هم زمان با مارکز و دیگر نویسندگان آمریکای لاتین از ویژگی های این مکتب بهره می برد اما مقلدان واقعی بعد از انقلاب ظهور کردند. منیرو روانی پور، شهرنوش پارسی پور، شمس لنگرودی، قلی خیاط، رضا براهنی از مقلدان این سبک در ادبیات داستانی ایران به شمار می روند.
