راوی (قصه گو) در ادبیات داستانی کسی است که داستان را نقل می کند و این بدان معناست که کلیه حوادثی که در داستان نقل می شود به نوعی به راوی مربوط است؛ به طوری که تمام اجزای تشکیل دهنده ساخت وساز یک داستان به طور غیرمستقیم تحت تأثیر راوی است. راوی در عناصری مثل زمان، توصیف، معرفی شخصیت ها، و پیش برد حوادث پیرنگ نقش مهمی ایفا م یکند و به صراحت می توان ادعا کرد که بدون راوی هیچ روایتی وجود نخواهد داشت. راوی در ادبیات داستانی از لحاظ جایگاه در داستان و ویژگی های شخصیتی و خصوصیات فردی به انواع متفاوتی از « غیرقابل اعتماد » و ،« قابل اعتماد » ،« اغفال گر » ،« مداخله گر » ،« همه چیزدان » قبیلِ تقسیم می شود و هر یک از این انواع نشان هها و ابعادی دارد که م یتوان از طریق این می توان به « همه چیزدان » نشانه ها به شناخت راوی دست یافت. از نشانه های راوی اظهارات » و ،« خلاصه های زمانی » ،« شناسایی شخصیت ها » ،« توصیف مکان » اشاره کرد. این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از منابع « شخصی در ادبیات « همه چیزدان » کتاب خانه ای به بررسی مؤلفه ها و ابعاد شناختی راوی یک « همه چیزدان » داستانی می پردازد. نتایج پژوهش نشان می دهد که هر راو یِ « همه چیزدان » یک راوی « مداخله گر » است، ولی هر راوی « مداخله گر » راوی نیست. از طرف دیگر، نمی توان حکم کرد که راوی سوم شخص (دانای کل )است و همیشه یک راویهمه چیز دان است و گاه دیده می شود که راوی سوم شخص داناب کل همه چیزدان نیست.
