تکرار هجاها، موجب ایجاد توازن آوایی در آثار ادبی می شود و نقش مهمّی را در انتقال معناا و مفهاو ماورد نظار خااق اثار ایفاا مای کناد براساس نظر موریس گرامون، هر هجا می تواند رسانندۀ معانی متعاد دی باشاد شااعر و نویسانده نیا ارزش ایا عضاو کوچا زباان را در آفرینش موسیقی و معنا میداند و بهخوبی از آن برای اققاگری فحوای کلا خویش بهره میبارد نوشاتار پایش رو بار آن اسا تاا دو شاعر خانلری را براساس مکتب تطبیقی آمریکایی، با روش توصایفی - تحلیلای و باا تکیاه بار نظریّا ه ماوریس گراماون » عقاب « ابو ریشه و » اقنّسر « بررسی کند شعرهای نا برده دارای وجوه تشابه بسیاری در معنا و مفهو هستند؛ امّا طب نظریّه گراماون ، شاباه هاا و تفااوت هاای ظریفای باهم دارند که مهم اس شباه ها در کاربرد صام ها و مصوّتها در ی سطح اس ؛ یعنی هردو شاعر، بهترتیب، بااتتری بساامد را باه واکه درخشان و همخوان انسدادی و کمتری بسامد را به واکه تیره و نیمهمخوان اختصاص دادهاند؛ امّا تفاوتها در چگاونگی کااربرد ایا واجها برای انتقال فحوای کلا اس ابو ریشه ازراه واکه درخشان با صدای بلند و بی پاروا از خشام و غضاب خاود ساخ گفتاه و ملّا را علیه ستمکاران می شوراند و نور امید را دل آنان روش می کند؛ امّا خانلری با انتخاب نقشِ راوی بارای خاود، باا اساتفاده از واکاه درخشاان تنها به توصیف اقتدار، شکوه و احساسات عقاب بسنده می کند و با کاربرد واکه تیره از افشاگری میپرهیا د؛ بناابرای ، انساجا و همااهنگی خاصّی میان موسیقی و اندیشه هردو شعر وجود دارد
