وزن عروضی یکی از ارکان شعر فارسی محسوب می‌شود. در بیشتر سروده‌هایی که منبع الهام آن عاطفه و احساس شخصی شاعر (و نه امری فرمایشی) است، میان وزن و مضمون تناسب وجود دارد. بر این اساس جستار حاضر به بررسی وزن‌های عروضی شعر کمال‌الدین اصفهانی و تناسب و هماهنگی میان وزن و محتوا در سروده‌های وی پرداخته است. نگارندگان بر آن‌اند تا با بررسی آماری اوزان شعر کمال‌الدین و با بهره‌گیری از روش توصیفی ـ تحلیلی به این پرسش‌ها پاسخ دهند: 1. کمال‌الدین اصفهانی در سرودن قصاید، غزلیات، قطعات و ترکیب‌بندها از چه وزن‌هایی استفاده کرده است؛ 2. بهره‌گیری وی از بحرهای مختلف در هر قالب چه مقدار است یا به‌بیان‌دیگر او در سرودن هر قالب بیشتر به گزینش چه بحری تمایل داشته است؛ 3. آیا میان اوزان شعر کمال‌الدین و محتوا و مضمون آن تناسب و هماهنگی وجود دارد. دستاورد پژوهش بیانگر آن است که کمال‌الدین شاعری است که در بهره‌گیری از اوزان عروضی تبحر داشته و وزن‌های پرکاربرد شعر فارسی در بیش از هشتاد درصد سروده‌های وی نمود یافته است. او در بیشتر موارد با توجه به موضوع و مضمون شعر و نیز با توجه به عاطفه و احساس شخصی خویش موسیقی سروده خود را انتخاب کرده است و تلاش کرده تا با گزینش وزن مناسب، مقصود و مراد ذهنی‌اش را هر چه رساتر به خواننده القا کند.
