چکیده یکی از شیوه های بررسی متون ادبی، تحقیق و پژوهش تطبیقی است. امروزه ادبیات تطبیقی، یکی از پایه های نقد ادبی جدید به شمار می رود که ادبیات را از حالت انزوا خارج کرده و آن را در معرض افکار و اندیشه های متفاوتی قرار داده است. همین امر باعث آشنایی و نزدیکی بیش از پیش ملت ها و فرهنگ ها با یک دیگر شده است. محمد فرخی یزدی و محمود سلیم درویش از شاعران برجسته و معاصر ایرانی و فلسطینی هستند که با عنوان شاعران متعهد و ملتزم، شناخته می شوند. درون مایه شعر هر دو شاعر را مضامین اجتماعی- سیاسی بسیاری مانند بیداری، آگاهی، علم، جهل، آزادی، دین، وطن و... تشکیل داده است. پای بندی و پیروی از دستورات دین مبین اسلام از هر دو مردانی آزاده و مبارز ساخته که تا پای جان در راه آزادی سرزمین و مردم سرزمین شان تلاش کردند. هر دو شاعر از نابرابری و فقدان عدالت اجتماعی در جامعه خود رنج می بردند. دعوت به مبارزه، ایستادگی و ایثار در کنار امید به از بین رفتن ظلم و ستم – به-ویژه در شعر درویش – سازۀ اصلی سروده هایشان را تشکیل می دهد. در این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی و با مراجعه به منابع اصلی و متعدد صورت پذیرفته؛ ضمن بررسی تطبیقی رویکردهای سیاسی و اجتماعی این دو شاعر، به این نتیجه رسیده است که تفاوت در شیوه مبارزۀ این دو شاعر بوده است؛ بدین معنی که محمود درویش رسمًا با دشمنی خارجی جنگ و ستیز داشته، ولی فرخی یزدی با وطن فروشان و ستمگران وطنی درجنگ بوده است. علاوه بر آن، از دریچۀ ادبیات تطبیقی، پژوهشگر بر این باور است که تنوع مضمون در اشعار محمود درویش بیشتر بوده و شاعر برای بسیاری از مسائل و مشکلاتی که اجتماع زمانش با آن دست به گریبان بوده است، راه حل هایی پیشنهاد نموده است.
