یکی از مهمترین حوزههای مطالعاتی جدید که میتوان در مورد فرهنگ کشورهای درحال توسعه در دورۀ پس از حاکمیت استعمار به آن پرداخت، مطالعات پسااستعماری است. استعمار بر هویت، روش زندگی و فرهنگ مردم در سراسر دنیا تأثیر عمیقی داشته است. نقد پسااستعماری در جایگاه یکی از رویکردهای ادبیات تطبیقی و مطالعات فرهنگی، بازخوردهای استعمار را در متون ادبی جلوهگر میسازد و بیانگر رابطۀ فرهنگ و امپریالیسم؛ به ویژه در جهان سوم است. هومی بابا یکی از مهمترین نظریهپردازها درزمینۀ خوانش پسااستعماری معاصر است که به بحث فرهنگی–روانشناستی امپریالیسم؛ بهویژه از دیدگاه شرقی آن پرداختهاست. این پژوهش بهشیوۀ توصیفی- تحلیلی و براساس نظریۀ پسااستعماری هومی بابا، داستانهایی از دو نویسندۀ زن هندی و ایرانی؛ یعنی جومپالاهیری و گلی ترقی را مورد بررسی و تطبیق قراردادهاست تا با واکاوی آثار آنها، نزدیکی و شباهت دیدگاه دو نویسنده را در زمینۀ مسایل مربوط به دیدگاه پسااستعماری تحلیل نماید. نمایاندن دوگانگیهای فرهنگی، تأثیر زبان بر مهاجران، تأکید بر سنتها و اصالتها بهمنظور مقاومت فرهنگی در برابر استعمارگر، نشان دادن زندگی فرودستان و به حاشیه راندهشدگان و از خود بیگانگی فرهنگی از محورهای مشترک در آثار لاهیری و ترقی است. ک
