با توجه به آیات قرآن کریم و روایات فراوان یکی از اصلی و مهم ترین آموزه های دینی، مسأله برقراری ارتباط انسان با خداوند متعال می باشد که از آن به دعا تعبیر می شود. و در این بین، ادعیه معتبر و مأثور از معصومین(ع)به دلیل دارا بودن متون و مفاهیم بلند معرفتی از نقش و اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند.اما با دقّت نظر در محتوای برخی از این ادعیهِ منتَسب، روشن می شود که بعضی از آن ها، جدا از ناسازگار بودن بامعیارهایِ صحّت سنجی ادعیه، صِرفاً با پشتوانه ی قواعدی مانند:شهرت،یا تسامح در ادله سُنن و...به معصومین(ع)نسبت داده شده اند.از جمله ی این ادعیه، دعای مشهور صنمی قریش منتَسب به امیرالمومنین(ع)می باشد که از جهت سندی و متنی دارای اشکالات متعددی است. از این رو نگارنده در نوشتار پیش رو تلاش نموده است با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی با ذکر این ویژگی که تا کنون اثر یا پژوهش قابل توجهی در این زمینه انجام نشده است به ارزش سنجی سندی و محتوای این دعا بپردازد که در خلال این پژوهش مشخص شده است دعای مذکور علاوه بر عدم اعتبار سندی، از جهت محتوای نیز با چالش های گوناگون و جدی از قبیل: تعارض با قرآن، ناهمگونی های ادبی، مخالفت با روایات و...مواجه می باشد.لذا انتساب آن به امیر المومنین(ع)فاقد اعتبار و صحّت است.
