تحلیل الفاظ و شناخت روابط مفهومی بین آنها، یکی از راه های دست یابی به دقایقِ معناست، در رابطه با قرآن کریم که از سطوح معنایی متعددی برخوردار است و چینش واژگان آن در نهایتِ انسجام است تحلیل کیفیّت کاربست واژگان و توصیف مقولۀ معنایی آن به وسیلۀ شرایط و چگونگی کاربرد آن از اهمیت بسزایی برخوردار است. مقالۀ حاضر با روش تحلیلی در راستای بررسی دلائلِ إظهار در سوره های بقره و آل عمران به این نتایج دست یافت که سیاق آیات، نقش محوری در تبیینِ دلیل ادبی بکارگیری ضمیر به جای اسم ظاهر داشته و مفاد آیاتی که در آن ها إظهار، صورت گرفته، تکالیف و احکام محوله به بندگان و تقابل بین دو امر پسندیده و ناپسند است که در غالب موارد، لفظ جلالۀ «الله» إظهار شده است. اشاره به علت حکم، جاری مجرای مثل شدن، اشاره به عموم یا خصوص حکم و تقریر و تمکین، از جمله دلائل إظهار است.
