افزایش رفتارهای جمعی اعتراض آمیز در چند دهه اخیر موجب به خطر افتادن امنیت ملی و حاکمیت دولت ها شده است. با توجه به اینکه در هیچ جای دنیا دو نا آرامی شهری وضعیت کاملاً مشابهی ندارند، لذا اصول کنترل آن ها نیز با یکدیگر متفاوت است. درمورد اغتشاشات و شورش های جمعی تاکنون مقالات گوناگونی نگاشته شده است که اغلب آن ها با رویکردهای روش شناسی، مدیریت و عوامل تاثیرگذار بر این کنش ها با بهره گیری از عملیات روانی به این موضوع پرداخته اند. یافته های این پژوهش بر آن است تا با بهره گیری از امتیازات روش های مختلف، تمامی عوامل بوجودآورنده و تشدیدکننده و ادامه دهنده ی این رفتارها را شناسایی کرده و با روش مهندسی معکوس برای هریک از این عوامل، براساس علم روز و تجربیات گذشته، به ارائه الگویی کامل برای فائق آمدن بر این بحران ها و بازگشت به شرایط عادی در جامعه بپردازد. در پایان، نگارنده با همین روش، نظریه های ازدحام لوبن، همگرایی هوفر، هنجار نوخاسته، انسانیت زدایی، تسهیل اجتماعی، محرومیت نسبی، روان تحلیل گری، روانشناختی عکس العمل، پیش گویی های فاجعه آمیز، تأثیر تماشاچیان اناث و دروغ بزرگ و شایعه را تحلیل نموده است.
