خواص مطلوب فولادهای میکروآلیاژی را می توان به صورت کلی در میزان استحکام، قابلیت فرم پذیری، جوش پذیری و کاهش قیمت تمام شده به واسطه استفاده کم از عناصر آلیاژی و کاهش مراحل مختلف عملیات حرارتی خلاصه کرد. این فولادها کاربرد وسیعی در سکوهای نفتی، مخازن، خطوط لوله، ساختمان ها، پل ها و تجهیزات و دستگاههای ساخت دارند.. در این تحقیق تأثیر حرارت ورودی بر خواص مکانیکی فولاد میکرو آلیاژی A694-F70، تولید شرکت ماشین سازی اراک، مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام این تحقیق، نمونه های آزمایش به ابعاد mm 30×150×450 از فولاد میکروآلیاژی وانادیوم نیوبیوم دار A694- F70 انتخاب و سپس عملیات جوشکاری به روش SMAW در سه حرارت ورودی0/7، 0/96، 1/34 (کیلوژول/میلیمتر) با الکترود E8018-C3-H4 انجام شد. با انجام آزمایشهای مکانیکی (کشش عرضی، خمش، ضربه) و بررسی های ریزساختاری با میکروسکوپ نوری و الکترونی(SEM)، مشخص شد که با افزایش حرارت ورودی و کاهش نرخ سرد شدن، شاهد افزایش اندازه دانه ، انحلال ذرات کاربیدی، احتمال تشکیل صفحات بینیتی که در نتیجه افزایش سختی و استحکام و کاهش چقرمگی بدست آمد. همچنین بالاترین مقدار انرژی ضربه دردمای -29C برای منطقه HAZ متعلق به حرارت ورودی0/96(کیلوژول/میلیمتر) بود.در حرارت ورودی 1/34 (کیلوژول/میلیمتر) شرایط بهینه ی از سختی و استحکام به همراه چقرمگی در جوشکاری دیده شده و با افزایش حرارت ورودی حجم فریت سوزنی در ریزساختار کاهش یافته و احتمال افزایش حجم فریتهای پرویوتکتوئیدی، ثانویه، ویدمن اشتاین و بینیت وجود دارد. با افزایش حرارت ورودی میزان سختی از حد تعریف شده در استاندارد 0175 NACE MR بیشتر نشده، بنابراین احتمال ایجاد ترک هیدروژنی (ترک سرد) در جوشکاری قطعات تولید شده از این گرید فولاد میکروآلیاژی کمتر است.
