نانومواد معمولا به عنوان موادی در نظر گرفته می‌شوند که یکی از ابعاد آن 1 تا 100 نانومتر باشد. آن ها ممکن است به شکل ذرات، لوله ها، میله ها یا الیاف باشند. نانومواد هیبریدی ابعاد نانومتری دارند و از ترکیب یک یا چند ماده آلی با یک یا چند ماده معدنی تهیه می شوند و می توانند یک عنصر مثل آهن و یا یک ترکیب شیمیایی( یک پلیمر یا اکسید فلزی) باشد. از ویژگی های نانومواد هیبریدی سطح ویژه بالای آن ها و حفظ خواص مواد اولیه و بروز اثرات هم افزایی و ویژگی های منحصر به فردی که در هیچ یک از مواد سازنده دیده نمی شود. نانومواد هیبریدی در بسته بندی، پوشش ها، رنگدانه‌ها، غشاهای جداسازی، تصویربرداری پزشکی و دارورسانی استفاده می شوند. هدف از تولید این نانومواد بهینه سازی خواص، بهبود عملکرد و افزایش کاربردهای آنها است. مثلا نانومواد آلی عمدتا مواد منعطف تر و الاستیک تر بوده اما رسانایی کمی دارند و در مقابل برخی مواد معدنی سخت تر بوده ولی دارای رسانایی الکتریکی بالایی می باشند. بنابراین می توان با ترکیب این دو، نانومواد هیبریدی تولید نمود که انعطاف پذیری و رسانایی الکتریکی بالایی دارند. یکی از مهم ترین نانوساختارها از جهت کاربرد و خواص ویژه، نانوساختارهای کربنی مانند نانو لوله ها، فولرین، گرافن، نانو الیاف کربنی و ... می باشند که کاربردهای وسیعی در پزشکی نوین پیدا کرده اند و مشخصا به صورت وسیع در حوزه دارورسانی و حسگرهای زیستی به کار می روند. در این پایان نامه ابتدا نانوساختار کربنی با استفاده از روش هیدروترمال تولید شده و سپس به همراه یک نانوساختار معدنی (مانند یک اکسید فلزی) و یک ترکیب پلیمری زیست سازگار برای تهیه یک ساختار دارویی نانوهیبریدی استفاده می گردد. در ادامه اثر نانوساختار هیبریدی تهیه شده بر میزان کنترل رهش دارو در شرایط آزمایشگاهی مشابه بدن انسان بررسی خواهد شد. همچنین از تکنیک های SEM ,XRD ,FTIR برای مشخصه یابی نانوساختارهای سنتز شده استفاده می شود.
