درسیستم انتقال دارو، هدف دستیابی به فرمولاسیون رهایش پایدار است که دربافت های خاص با گردش و رهاسازی دارو در مدت زمان طولانی تر، بهبود اثربخشی داروها را افزایش دهد ، از طرف دیگر، پلیمرهای زیست تخریب پذیر انتخاب خوبی در این زمینه هستند. چندین ویژگی وجود دارد که آنها را به عنوان حامل برای انتقال دارو مناسب می کند: 1. رفتار تجزیه زیستی قابل پیش بینی، 2.زیست سازگاری، 3.سهولت ساخت 4. دردسترس بودن (وزن های مولکولی مختلف/نسبت های کوپلیمر) اشاره کرد . امروزه، نانوذرات به دلیل کاربردهای وسیعشان در زمینه های مختلف بیولوژیکی، دارو و پزشکی بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. نانومواد پتانسیل فوق العاده ای برای افزایش کارایی سیستم های دارویی در انتقال دارو دارند. دراین پژوهش، از ژلاتین و کیتوسان به عنوان پوشش پلیمری استفاده شده است که منجر به پایداری نانو ذرات اکسید روی ، هگزافریت باریم و هسته – پوسته در ساختار دارویی وباعث جلوگیری از تجمع مواد می شود. همچنین ، از گلیسیرین برای بهبود انعطاف پذیری ساختارهای دارویی وداروی دیکلوفناک سدیم استفاده شد. نانو ذرات وقتی در بستر پلیمری قرار می گیرند ویابا پلیمرها پوشانده می شوند ، می توانند موجب بهبود عملکرد سیستم های رهش دارو شوند. بدین منظور، در آزمایشگاه محلول هایی باpH مشابه خون در بدن انسان تهیه شد و اثر پارامترهای مختلف بر میزان و چگونگی رهش داروی دیکلوفناک سدیم بررسی گردید. همچنین برای مشخصه یابی نانوساختاراکسید روی و هگزافریت باریم و پوسته- هسته (ZnO/BaFe)سنتز شده از آنالیزهایی مانندFTIR وXRD و SEM و VSM بهره گرفته شد.
