فهیمه پرویزیان

در این پژوهش، اصلاح عملکرد جداسازی غشای نانوفیلتراسیون موردبررسی قرار گرفت. ساخت غشاها توسط روش تغییر فاز (غوطه‌ورسازی)، از پلیمر پلی اتر سولفون به‌عنوان پلیمر پایه، پلی وینیل پیرولیدون به‌عنوان ایجادکننده حفره و دی متیل استامید تهیه گردید. اصلاح سطح غشای پلی اترسولفون توسط نانوذرات اکسید مس تک ظزفیتی و دوپامین به روش پوشش‌دهی غوطه‌وری انجام شد. پس از اصلاح غشای تولیدی، اثر افزودن هیدروژل سدیم آلژینات و نانو ذرات کربوکسیل متیل سلولز با غلظت های (25/0، 5/0، 75/0، 1% )، بر روی خواص فیزیکی و شیمیایی غشا ازجمله زاویه تماس آب، عکس میکروسکوپ الکترونی، عکس سه بعدی سطح، شار و پس دهی نمک سدیم سولفات، فلاکس آب خالص و اندازه‌گیری تخلخل، اندازه حفرات، مقاومت غشا در برابر گرفتگی بررسی‌گردید. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی حاکی از تشکیل لایه سطحی متراکم و زیر لایه متخلخل با ساختار اسفنجی و انگشتی مانند در غلظت‌های بالا هیدروژل سدیم آلژینات و نانوذرات کربوکسی متیل سلولز می‌باشد. آنالیز سطح بیان‌گر آن بود که زبری سطح غشاهای ساخته شده در آزمایشگاه با افزایش محتوای افزودنی کاهش یافت. زاویه تماس برای همه غشاها نسبت به غشا اصلاح نشده کاهش یافت بدین معنا که اصلاح سطح صورت گرفته سبب بهبود آب‌دوستی شده است. محتوای آب برای همه نمونه ها اصلاح شده کاهش یافت. طبق آزمایشات انجام شده غشا حاوی هیدروژل آلژینات سدیم و نانوذره کربوکسی متیل سلولز به غلظت 1% وزنی با پس‌دهی نمک قابل توجه (حدودا 91درصد)، خاصیت ضدگرفتگی بسیار بالا و عبوردهی نسبتا مطلوب، در مقایسه با سایر غشاهای اصلاح سطح شده، بهترین عملکرد را از خود نشان داد در نتیجه به عنوان غشا بهینه انتخاب شد. غشا بهینه دارای خاصیت ضد گرفتگی بالاتری نیز از غشا پایه است به طوری که میزان مقاومت بازگشت ناپذیر از 33% به 14% کاهش داشت.