فهیمه پرویزیان

در این پژوهش، اصلاح عملکرد جداسازی غشای نانوفیلتراسیون موردبررسی قرار گرفت. ساخت غشاها توسط روش تغییر فاز )غوطهورسازی(، از پلیمر پلی اتر سولفون بهعنوان پلیمر پایه، پلی وینیل پیرولیدون بهعنوان ایجادکننده حفره و دی متیل استامید تهیه گردید. اصلاح سطح غشای پلی اترسولفون توسط نانوذرات اکسید مس تک ظزفیتی و دوپامین به روش پوششدهی غوطهوری انجام شد. پس از اصلاح غشای تولیدی، اثر افزودن ،%0/00 ،%0/000 ،0/ 0%( و دوپامین ) 040 /00 ، %0/00 ،%0/000 ،%0/ نانو ذرات اکسید مس تک ظرفیتی ) 000 0/00 %(، بر روی خواص فیزیکی و شیمیایی غشا ازجمله زاویه تماس آب، عکس میکروسکوپ الکترونی، عکس سه بعدی سطح، شار و پس دهی نمک سدیم سولفات، فلاکس آب خالص و اندازهگیری تخلخل، اندازه حفرات، جذب اتمی، مقاومت غشا در برابر گرفتگی بررسیگردید. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی حاکی از تشکیل لایه سطحی متراکم و زیر لایه متخلخل با ساختار اسفنجی و انگشتی مانند در غلظتهای بالا دوپامین و نانوذرات اکسید مس تک ظزفیتی میباشد. آنالیز سطح بیانگر آن بود که زبری سطح غشاهای ساخته شده در آزمایشگاه با افزایش محتوای افزودنی کاهش یافت. طبق آزمایشات انجام شده غشا حاوی دوپامین به غلظت 0/00 % وزنی 0 % وزنی با پسدهی قابل توجه )حدودا / و نانوذره اکسید مس تک ظرقیتی به غلظت 00 04/44 درصد(، خاصیت ضدگرفتگی بسیار بالا و عبوردهی نسبتا مطلوب، در مقایسه با سایر غشاهای ساخته شده بهترین عملکرد را از خود نشان داد در نتیجه به عنوان غشا بهینه انتخاب شد. عملکرد غشای بهینه در حذف دو فلز مس II سولفات و نیترات II مس مورد بررسی قرار گرفت و با غشای پایه مقایسه گردید. درصد حذف 00 % ارتقا یافت. غشا ،% 00 % بود و برای غشا بهینه به 00 ،% دو فلز سنگین توسط غشا پایه به ترتیب برابر 00 بهینه دارای خاصیت ضد گرفتگی بالاتری نیز از غشا پایه است به طوری که میزان مقاومت بازگشت ناپذیر از %00 به 00 % کاهش داشت.