امّی بودن پیامبر اکرم)ص( در معنای ناتوانی در خواندن و نوشتن، یکی از مباحثی است که قرآن کریم بر آن تصریح دارد. آیات، روایات و اسناد تاریخی این مطلب را به طور حتم اثبات می کنند که پیامبر اکرم)ص( تا زمان بعثت توانایی خواندن و نوشتن نداشت. این مهم مورد اتّفاق اندیشمندان اسلامی فریقین می باشد. امّا با وجود این، شبهات فراوانی در این باره از سوی برخی از مستشرقان مطری گردیده که معتقدند پیامبر اکرم)ص( قبل از بعث، خواندن و نوشتن می دانست و کتاب های آسمانی پیشین مفهوم مخالب ارائه » امّی « را خوانده است. برخی دیگر از مستشرقان نیز برای واژه داده اند و بر این باورند که این واژه دلالت بر نخواندن و ننوشتن پیامبر اکرم)ص( ندارد، بلکه به معنای پیامبر بُت پرستان یا پیامبر غیریهود است. جستار پیش رو، ضمن نقد و بررسی آرای مستشرقان در این باره، مفهوم صحیح أمّی بودن پیامبر اکرم)ص( را مستند به دلایل قرآنی ، روایی و تاریخی بیان می نماید و نتیجه اینکه پیامبر اکرم)ص( تا زمان بعثت )به اتّفاق( و یا حتّی پس از آن، تا آخر عمر مبار خود )بااختلاف( نه خواند و نه نوشت که غایت این امر، مسدود کردن راه شبهه افکنی منکران رسالت ایشان بوده، همچنان که اعجاز قرآن و آورنده آن نیز با این مطلب اثبات می شود. واژگان کلیدی: قرآن، پیامبر اکرم)ص(، امّی، خواندن و نوشتن، مستشرقان.
