هدف: اجرای تکالیف شناختی حرکتی به صورت همزمان یک وجه مهم از زندگی روزمره است. هدف این مطالعه بررسی اثر - تمرین هوازی بر راه رفتن در شرایط تکلیف دوگانه و کارکردهای اجرایی در بیماران اسکیزوفرنی مرد با اختلال افسردگی بود. روش ها: تحقیق حاضر از نوع کارآزمایی بالینی غیر تصادفی همراه با گروه کنترل میباشد. بیماران به طور همگن)بر اساس سن و نمره MMSE ، و نمره افسردگی( در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین هوازی، 10 هفته، 0 جلسه در هفته، به مدت 1 ساعت برنامه تمرین هوازی را انجام دادند. داده های پیش آزمون و پس آزمون به دست آمده از طریق آزمون سرعت راه رفتن 19 متر در شرایط اجرای تکلیف دوگانه با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. داده های تحقیق از طریق آزمون های ان بک و دسته بندی کارت های ویسکانسین گردآوری شدند. نتایج: یافته ها نشان داد دو گروه در سرعت راه رفتن در شرایط تکلیف دوگانه تفاوت معناداری با یکدیگر داشتند. همچنین بین گروه تمرین هوازی و کنترل در نمرات پس آزمون حافظه کاری و توجه انتقالی تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: برحسب نتایج حاصل ازاین پژوهش، تمرین هوازی باعث تقویت کارکردهای اجرایی و بهبود سرعت راه رفتن در شرایط تکلیف دوگانه شد. بنابراین پیشنهاد می شود تمرین هوازی در برنامه های توانبخشی بیماران اسکیزوفرنی گنجانده شود.
