با توجه به اهمیت خبرگی شناختی در ورزش و ارتباط آن با سطح عملکرد و اجرای مهارت، به توسعۀ برنامه های تمرینی برای بهبود عوامل شناختی و اجرایی شامل جنبه های اساسی موقعیت بازی، نیاز است. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات چشم ساکن بر تصمیم گیری، رفتار خیرگی و یادگیری مهارت سرویس تنیس انجام گرفت. در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دوره پیگیری 14 روزه انجام گرفت، 30 تنیس باز مرد مبتدی مجموعۀ خانۀ اصفهان با دامنۀ سنی 20 تا 30 به صورت در دسترس انتخاب شدند و در 2 گروه 15 نفری تمرینات چشم ساکن و کنترل قرار گرفتند. در مرحلۀ پیش آزمون شرکت کنندگان 12 سرویس تنیس را اجرا کردند که رفتار خیرگی شرکت کنندگان در حین عمل نیز اندازه گیری شد. همچنین با دوربین گوپرو سرویس شرکت کنندگان به منظور اندازه گیری تصمیم گیری ضبط شد. افزون بر این، عملکرد شرکت کنندگان توسط محقق ثبت شد. سپس گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه به اجرای تمرینات موردنظر پرداختند. در طول این دوره، گروه کنترل به اجرای فعالیتهای روزمره خود پرداختند. پس از پایان 24 جلسه تمرین مرحلۀ پس آزمون، و دو هفته پس از آخرین جلسه مرحلۀ یادداری همانند مرحلۀ پیش آزمون اجرا شد. داده های به دست آمده از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری تحلیل شد. نتایج نشان داد که تمرینات چشم ساکن بر بهبود تصمیم گیری، افزایش طول دوره چشم ساکن و افزایش P<0/ عملکرد سرویس تنیس تأثیر معناداری دارد ( 05 ). نتایج این تحقیق از فرضیۀ پیش برنامه ریزی مبنی بر اهمیت برنامه ریزی و انتخاب پاسخ صحیح حمایت می کند.
